Asteazken guztietan, nire 5 urteko iloba, eskolara bilatzera joaten naiz. Egia esan, aste guztietan umeen inguruko istorio ezberdinez jabetzen naiz, batzuetan egoera gatazkatsuez edo zoritzarrekoak, beste batzuetan zerbait barregarria edo alaia… baina eskola guztietan bezala, egunero zerbait gertatzen da, izan ere, umeek egunero ustekabean harrapatu eta aho betez usten gaituzte.Gaurko honetan, eskolara heldu eta esan didaten lehenengo gauza hau izan da:
- !La que ha armado tu sobrina y dos más!
Berehala konturatu naiz nire iloba eguneko notiziaren korapiloaren barru barruan sartuta zegoela, baina zer gertatu da?
Momentu horretan bertan, kontatzen hasi dira nola nire iloba eta beste bik, ziurrenik irakasleak esandakoa ez ulertzearen ondorioz (ja!), tenperekin paperean margotu ezean, bata bestearen aurpegia, ilea, arropak, zapatak… margotu dituzte. Goitik bera, urdinez eta berdez zikinduta amaitu dute eta soilik bi minututan! Hitz gutxitan, artista utzak izan dira, baina… beti dago baina bat. Nahiz eta, niretzat behintzat, egoera barregarria eta sormenduna izan den, margoa txarto erabili dute, dena zikinduta geratu da, haien arropa hondatuta eta azala guztiz gorrituta geratu zaie… beraz, nire duda handiena da, nola eman konponbidea horrelako egoera bati? Hau da, nola egin dezakegu umeei adierazteko, eskolan behintzat, ezin dutela horrelakorik egin baina ekintzaren inguruan drama egin barik?
Bere eskolan erabili duten irtenbidea, besteok moduan bideoa ikusi beharrean, hirurak fitxak egiten geratu dira gelan. Nire helburua, ez da metodo hau kritikatzea, baina zintzoa izan behar banaiz, nik beste metodo ezberdin bat erabiliko nuke. Izan ere, nire iritzi pertsonalean, umeek egin dutena txarto dago ez zelako momentua ez lekua hori egiteko, baina ekintza bera, haien barren barrenetik atera da, haien sormena ateratzea bideratu dute eta aldi berean inoiz bezala disfrutatu dute. Gainera, ez al da zigor nahikoa, zikindu duten guztia garbitzea, haien azala minduta geratzea, arropa hondatzea eta irakaslearen aurpegi aldaketa ikustea?
Honekin esan nahi dudan gauza bakarra, askotan egoera ezberdinak, drametan bilakatzen ditugula eta gehienetan, gauza hauen atzetik, umeen espresatzeko beharra ageri dela, hau da, ekintza mota hauekin, barruan duten zerbait ateratzen dute, komunikatzeko beste era bat izan daitekeelarik.
Jada, gertaera honen inguruan nire iritzia aitortu dudanez, esan beharra dut, enteratu bezain laster, barre egin eta pentsatu dudan bigarren gauza, hau izan da:
No hay comentarios:
Publicar un comentario